سیده زهرا آذری

در ترکیب های اضافی یعنی جایی که مضاف و مضاف الیه داریم، هرگاه مضاف الیه ما، معرفه باشد، معرفه بودن را به کلمه قبل از خود سرایت می دهد، به چنین اسمی معرفه به اضافه گفته می شود، اکر نضلب الیه نکره باشد، علاوه بر اینکه خود نکره تست، کلمه قبل از آن نیز نکره خواهد بود یعنی برعکس معرفه به اضافه، نکره به اضافه خواهیم داشت، اغلب بعد از ظرف ها مضاف الیه می آید، بنابراین معرفه یا نکره بودن(ظرف ها) بستگی به کلمه بعد از آن ها دارد، معرفه یا نکره بودن مختص اسم می باشد، بنابراین فعل ها و حروف، معرفه و نکره ندارند و هنگام شمارش معرفه ها و نکره ها نباید به آن ها توجه کرد، دربین انواع(من) و(ما) فقط(من) و (ما) ی موصول، معرفه هستند