سیده زهرا آذری

این فعل برای زمان حال استفاده می شود نکته مهم اینجا است که برای تبدیل فعل ماضی به مضارع باید حروف آتین یا(ا، ت، ی، ن) را به اول فعل ماضی اضافه میکنیم تا فعل مضارع ساخته شود،یَفعِل: مثل: یَضرِبُ، یَفعَلُ: مثل: یَعمَلُ، یَفعلُ: مثل:یَقتُلُ، فعل مضارع نیز چهارده صیغه  دارد که هرصیغه، معانی و علامت های خاص برای مفرد، مثنی، جمع مذکر، مونث و متکلم بودن فعل دارد، نشانه های فعل مضارع: حروف مضارعه با علامت ضمه و در اول فعل صیغه  های ۱۴، ۱۳، ۷، ۴، ۱ اضافه می شود و (ن) به جای ضمه در صیغه های مثنی، جمع مذکر و مفرد مونث  مخاطب می آید صیغه مفرد مونث غایب، صیغه شماره ۴ با صیغه مفرد مذکر مخاطب، یعنی صیغه شماره هفت، شبیه و هم شکل می باشند و صیغه مثنی غایب، صیغه شماره پنج و صیغه های مثنی مذکر و مثنی مونث مخاطب، یعنی صیغه های شماره ۸ و ۱۱ نیز شبیه هم می باشند و از نظر ظاهری تفاوتی باهم ندارند روش تشخیص هر یک از آن ها، توجه به اسم به کار رفته با آن ها است که از نشانه های موجود در جمله می باشند در فعل مستقبل یا آینده که از مضارع ساخته می شود سَ یا سَوفَ به اول فعل مضارع اضافه می شود و هیچ تغییری در ظاهر مضارع  ایجاد نمی شود فقط معنای آن به آینده تبدیل می شود