سیده زهرا آذری

وقتی فعلی که به ضمیر(ی) متصل می شود، نون وقایه بین فعل و ضمیر واقع می شود وقایه یعنی نگه داشتن و نون وقایه حرفی است که نگه دارنده فعل است که کسره و جر نگیرد زیرا این دو از ویژگی ها و خصوصیات اسم می باشند هنگامی که یاء متکلم  به فعل ماضی می شود  چون آخر فعل کسره پذیر نیست میان آن ها نون مکسوره ای اضافه می کنند تا فعل از قبول کسره محفوظ بماند و آن را نون وقایه می نامند

برداشته شده از سایت wikifeqh.ir(ویکی فقه)